Bye bye Vietnam, Hello Cambodja
Door: Michel & Kim
26 September 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Hallo allemaal,
Ondertussen zijn wij in Cambodja, maar we zullen ons verslag vervolgen vanaf de bestemming waar we vorige keer gebleven waren. Hebben jullie even tijd...? Dit wordt een lang verhaal, want we hebben ondertussen weer veel ondernomen.
In Hoi An hebben we, zoals we al eerder zeiden, echt even uitgerust en genoten van het kleine stadje en het strand. Ook hebbben we een gratis fietstocht gedaan, waarbij studenten de gids waren. Deze tour is gratis omdat deze studenten hun Engels willen oefenen en dit is een super goede methode. De studenten waren oprecht, niet opdringerig en vertelden over hun eigen leven. Het mooie ervan was dat deze studenten al voordat we een winkel in gingen zeiden dat we niks hoefden te kopen, iets wat we zeker niet gewend waren in Vietnam!
We hebben een paar avonden lekker lokaal gegeten, voor minder dan 2 Euro in totaal! Omdat we langer bleven konden we ook onderhandelen over de kamer prijs, zoals ze zeggen, "There's a bargain on everything in Vietnam!". Weer enkele dollars kunnen sparen. Zo ook op de strandstoelen, waar we enkele dagen gelegen hebben . Dit werd gerund door een familie en doordat we de eerste dag twee Canadezen ontmoet hadden op het strand wisten we een beetje hoe het in elkaar zat. De stoelen waren eigenlijk altijd gratis, zolang je maar voor een paar dollar at of dronk. Dit was natuurlijk geen probleem, met de prijs van een biertje (halve liter) a 1$! Het was hier heerlijk vertoeven, mooi weer, mooi strand en heerlijk & goedkope drankjes! Een dag hebben we nog een tripje naar de Cham Islands gemaakt, een eilanden groep die je vanaf het strand kan zien liggen. Deze eilanden waren tot voor kort militair terrein en dus onbewoond. Toen we aankwamen in de baai leek het, buiten het gebouw dat nieuw was, ook nog echt een onbewoond eiland! We zijn benieuwd naar hoelang Vietnam deze charme kan vasthouden, aangezien ze flink aan de weg zijn het timmeren.
Uiteindelijk moesten we Hoi An dan toch maar een keer verlaten, dus hebben we een vlucht naar Ho Chi Minh City (Saigon) geboekt. Dit is de grootste stad van Vietnam en de drukte was dus ook weer even wennen. We sliepen hier in een hostel, met 6 andere op een kamer. Meteen na aankomst hebben we het oorlogsmuseum bezocht. Beiden vonden we dit een groot anti-Amerika verhaal, iets wat lijkt op propoganda en dus niet mer van deze tijd, maar toch de moeite waard om te zien. De dag erna hebben we weer meegedaan aan een Free Walking tour door de stad. Deze keer was de gids een Engelsman die in Saigon woont en verloofd is met een Vietnamees. Deze tour was super interessant en gaf alle informatie van de stad die we nodig hadden. Ook kregen we hierdoor een beetje het inzicht van hoe Vietnam zich de laatste jaren ontwikkeld en welke weg het is ingeslagen. Het communisme heeft het zeker verloren van het kapitalisme! Diezelfde avond zijn we meegegaan met een Pubcrawl, zodat we ook het uitgaansleven van Saigon konden ontdekken. Leuk om te zien, veel prostituees, maar verder niks bijzonders buiten dat alles een stuk goedkoper is en er gerookt mag worden.
De dag erna zijn we naar de Co Chi tunnels geweest. Een tunnel complex gebruikt door de Vietcong. Een erg indrukwekkende plek om te zien, vooral door de tunnels zelf kruipen was een beleving ( die Kim natuurlijk niet aandurfde! ). Er was ook een shooting range, waar je voor een dollar per kogel mocht schieten. Een beetje dubbel, ze zijn blij dat de oorlog voorbij is maar willen wel nog graag dat de toeristen met wapens gaan schieten op de plek waar zwaar gevochten is.
Dezelfde avond waren we op pad gegaan om een nieuwe dag rugzak te scoren. In het park werden we aangesproken door een Vietnamees met de vraag of hij met ons mocht praten om zijn engels te oefenen. Natuurlijk, met enige argwaan vonden we het prima. In het Nederlands zij ik tegen Kim dat we wel even goed op onze spullen moesten letten, want we vonden het beiden toch wel raar. Uiteindelijk bleek dat er toch nog goeie mensen bestaan en dan zijn bedoeling om zijn Engels te oefenen oprecht was. Hij heeft ons zelf geholpen met shoppen om de juiste prijzen te zeggen en of we niet lager moesten bieden!
Cambodja
Vanuit Saigon hebben we een Mekong Delta tour geboekt van 3 dagen 2 nachten met als eindbestemming Phnom Penh in Cambodja. Ons laatste avontuur in Vietnam, maar zeker de moeite waard. Het hoogtepunt was in kano bootjes door de jungle varen! Beetje jammer dat er altijd om fooi werd gevraagd, maar that's part of the deal in Vietnam. De 3e dag was het de bedoeling dat we met de boot, over de Mekong Delta, de grens overgingen en in Phnom Penh aan zouden komen. Eenmaal bij de grens aangekomen moesten we onze paspoorten bij de gids inleveren, want hij ging de visums voor ons regelen. Uiteindelijk konden we weer de boot in om verder te gaan, maar toen bleek de boot kapot te zijn. Twee Engelsmannen begonnen toen meteen te schelden, zij zeiden dat dit allemaal een toneelstukje is dat vaker zo gaat. Na een heftige discussie tussen de gids en de Engelsman konden we naar de grensovergang lopen. De gids had nog steeds onze paspoorten, en hij was al aan de kant van Cambodja. Wij vonden dit allemaal raar, we liepen een grens over zonder ons paspoort... Eenmaal aan de kant van Cambodja aangekomen, moesten we een busje in, kregen we eindelijk onze paspoorten terug, en na het krijgen van een stempel konden we verder op weg naar Phnom Penh.
Cambodja blijkt een van de armste landen in de wereld te zijn en tijdens de busrit naar Phnom Penh zagen we dan ook al een beetje verschil met Vietnam. Er zijn hier veel riete huisjes en veel meer onverharde wegen. Ook ligt er veel rommel langs de weg, dat de armoede wel typeert.
In Phnom Penh hebben we The Killing Fields en S21 (een gevangenis) bezocht. The Killing Fields is een van de indrukwekkendste dingen die we bezocht hebben en we werden er allebei een beetje stil van. Dit is een van de vele plekken in Cambodja, waar tussen 1975 en 1979, onder het regime van Pol Pot, 1 op de 4 Cambodjanen vermoord werd door hun eigen volk. Er zijn hier meer dan 12.000 mensen in massa graven gevonden!
Door het slapen in de dorms maak je snel contact met andere reizigers, maar het levert soms ook wel wat irritatie op. (zoals eerder gezegd, snurkende mensen) Maar wat we in Phnom Penh mee gemaakt hebben is weer eens wat anders. Een kamergenoot kwam 's nachts binnen, kotste zijn bed en zijn rugzak onder en lag voor pampus op de badkamer! Andere personen hebben zijn bed voor hem afgetrokken en opgeruimd en de hele kamer was wakker, behalve Michel, die sliep lekker door alles heen.
Zo, lang verhaal! We hebben in ieder geval twee van de zeven uur durende busrit van Phnomh Penh naar Siem Reap weten te overbruggen met dit verslag. De weg gaat over onverharde wegen en je krijg hierdoor wel een idee van het platteland van Cambodja.
Veel leesplezier en tot snel :)
Kim & Michel
Ondertussen zijn wij in Cambodja, maar we zullen ons verslag vervolgen vanaf de bestemming waar we vorige keer gebleven waren. Hebben jullie even tijd...? Dit wordt een lang verhaal, want we hebben ondertussen weer veel ondernomen.
In Hoi An hebben we, zoals we al eerder zeiden, echt even uitgerust en genoten van het kleine stadje en het strand. Ook hebbben we een gratis fietstocht gedaan, waarbij studenten de gids waren. Deze tour is gratis omdat deze studenten hun Engels willen oefenen en dit is een super goede methode. De studenten waren oprecht, niet opdringerig en vertelden over hun eigen leven. Het mooie ervan was dat deze studenten al voordat we een winkel in gingen zeiden dat we niks hoefden te kopen, iets wat we zeker niet gewend waren in Vietnam!
We hebben een paar avonden lekker lokaal gegeten, voor minder dan 2 Euro in totaal! Omdat we langer bleven konden we ook onderhandelen over de kamer prijs, zoals ze zeggen, "There's a bargain on everything in Vietnam!". Weer enkele dollars kunnen sparen. Zo ook op de strandstoelen, waar we enkele dagen gelegen hebben . Dit werd gerund door een familie en doordat we de eerste dag twee Canadezen ontmoet hadden op het strand wisten we een beetje hoe het in elkaar zat. De stoelen waren eigenlijk altijd gratis, zolang je maar voor een paar dollar at of dronk. Dit was natuurlijk geen probleem, met de prijs van een biertje (halve liter) a 1$! Het was hier heerlijk vertoeven, mooi weer, mooi strand en heerlijk & goedkope drankjes! Een dag hebben we nog een tripje naar de Cham Islands gemaakt, een eilanden groep die je vanaf het strand kan zien liggen. Deze eilanden waren tot voor kort militair terrein en dus onbewoond. Toen we aankwamen in de baai leek het, buiten het gebouw dat nieuw was, ook nog echt een onbewoond eiland! We zijn benieuwd naar hoelang Vietnam deze charme kan vasthouden, aangezien ze flink aan de weg zijn het timmeren.
Uiteindelijk moesten we Hoi An dan toch maar een keer verlaten, dus hebben we een vlucht naar Ho Chi Minh City (Saigon) geboekt. Dit is de grootste stad van Vietnam en de drukte was dus ook weer even wennen. We sliepen hier in een hostel, met 6 andere op een kamer. Meteen na aankomst hebben we het oorlogsmuseum bezocht. Beiden vonden we dit een groot anti-Amerika verhaal, iets wat lijkt op propoganda en dus niet mer van deze tijd, maar toch de moeite waard om te zien. De dag erna hebben we weer meegedaan aan een Free Walking tour door de stad. Deze keer was de gids een Engelsman die in Saigon woont en verloofd is met een Vietnamees. Deze tour was super interessant en gaf alle informatie van de stad die we nodig hadden. Ook kregen we hierdoor een beetje het inzicht van hoe Vietnam zich de laatste jaren ontwikkeld en welke weg het is ingeslagen. Het communisme heeft het zeker verloren van het kapitalisme! Diezelfde avond zijn we meegegaan met een Pubcrawl, zodat we ook het uitgaansleven van Saigon konden ontdekken. Leuk om te zien, veel prostituees, maar verder niks bijzonders buiten dat alles een stuk goedkoper is en er gerookt mag worden.
De dag erna zijn we naar de Co Chi tunnels geweest. Een tunnel complex gebruikt door de Vietcong. Een erg indrukwekkende plek om te zien, vooral door de tunnels zelf kruipen was een beleving ( die Kim natuurlijk niet aandurfde! ). Er was ook een shooting range, waar je voor een dollar per kogel mocht schieten. Een beetje dubbel, ze zijn blij dat de oorlog voorbij is maar willen wel nog graag dat de toeristen met wapens gaan schieten op de plek waar zwaar gevochten is.
Dezelfde avond waren we op pad gegaan om een nieuwe dag rugzak te scoren. In het park werden we aangesproken door een Vietnamees met de vraag of hij met ons mocht praten om zijn engels te oefenen. Natuurlijk, met enige argwaan vonden we het prima. In het Nederlands zij ik tegen Kim dat we wel even goed op onze spullen moesten letten, want we vonden het beiden toch wel raar. Uiteindelijk bleek dat er toch nog goeie mensen bestaan en dan zijn bedoeling om zijn Engels te oefenen oprecht was. Hij heeft ons zelf geholpen met shoppen om de juiste prijzen te zeggen en of we niet lager moesten bieden!
Cambodja
Vanuit Saigon hebben we een Mekong Delta tour geboekt van 3 dagen 2 nachten met als eindbestemming Phnom Penh in Cambodja. Ons laatste avontuur in Vietnam, maar zeker de moeite waard. Het hoogtepunt was in kano bootjes door de jungle varen! Beetje jammer dat er altijd om fooi werd gevraagd, maar that's part of the deal in Vietnam. De 3e dag was het de bedoeling dat we met de boot, over de Mekong Delta, de grens overgingen en in Phnom Penh aan zouden komen. Eenmaal bij de grens aangekomen moesten we onze paspoorten bij de gids inleveren, want hij ging de visums voor ons regelen. Uiteindelijk konden we weer de boot in om verder te gaan, maar toen bleek de boot kapot te zijn. Twee Engelsmannen begonnen toen meteen te schelden, zij zeiden dat dit allemaal een toneelstukje is dat vaker zo gaat. Na een heftige discussie tussen de gids en de Engelsman konden we naar de grensovergang lopen. De gids had nog steeds onze paspoorten, en hij was al aan de kant van Cambodja. Wij vonden dit allemaal raar, we liepen een grens over zonder ons paspoort... Eenmaal aan de kant van Cambodja aangekomen, moesten we een busje in, kregen we eindelijk onze paspoorten terug, en na het krijgen van een stempel konden we verder op weg naar Phnom Penh.
Cambodja blijkt een van de armste landen in de wereld te zijn en tijdens de busrit naar Phnom Penh zagen we dan ook al een beetje verschil met Vietnam. Er zijn hier veel riete huisjes en veel meer onverharde wegen. Ook ligt er veel rommel langs de weg, dat de armoede wel typeert.
In Phnom Penh hebben we The Killing Fields en S21 (een gevangenis) bezocht. The Killing Fields is een van de indrukwekkendste dingen die we bezocht hebben en we werden er allebei een beetje stil van. Dit is een van de vele plekken in Cambodja, waar tussen 1975 en 1979, onder het regime van Pol Pot, 1 op de 4 Cambodjanen vermoord werd door hun eigen volk. Er zijn hier meer dan 12.000 mensen in massa graven gevonden!
Door het slapen in de dorms maak je snel contact met andere reizigers, maar het levert soms ook wel wat irritatie op. (zoals eerder gezegd, snurkende mensen) Maar wat we in Phnom Penh mee gemaakt hebben is weer eens wat anders. Een kamergenoot kwam 's nachts binnen, kotste zijn bed en zijn rugzak onder en lag voor pampus op de badkamer! Andere personen hebben zijn bed voor hem afgetrokken en opgeruimd en de hele kamer was wakker, behalve Michel, die sliep lekker door alles heen.
Zo, lang verhaal! We hebben in ieder geval twee van de zeven uur durende busrit van Phnomh Penh naar Siem Reap weten te overbruggen met dit verslag. De weg gaat over onverharde wegen en je krijg hierdoor wel een idee van het platteland van Cambodja.
Veel leesplezier en tot snel :)
Kim & Michel
-
26 September 2014 - 19:21
Bert Ooms:
Gisterenavond heb ik nog op deze blog geloerd en verbaasde mij erover, dat we al bijna 14 dagen niets hadden gelezen/niets nieuws van jullie hadden gehoord. Onder het mom van geen beriggie, een goed beriggie heb ik het daarbij gelaten en zie daar .... jullie konden mijn gedachtes lezen?
Ik denk dat wij dit verslag nog wel eens extra zullen gaan lezen. Er is zoveel beschreven en grenst aan een ongelooflijk, onbeschrijflijk "jongensboek". ooit gedacht dat jullie dit zouden tegenkomen?
Terechte gedachte dat je niemand vertrouwt en als ik dan lees over jullie paspoorten ..... brrr.
Ik heb ooit één keer mijn paspoort afgegeven. Dat was in Frankrijk op de camping 3 Lacs. Ik kwam toen met Désirée vanuit het zuiden naar jullie toe. Weekend gestaan met een knetterende regen- en onweersbui op de eerste avond. Toen wij weggingen kreeg ik het pas terug. Toen besloten het nooit meer zo te laten gebeuren.
Morgen ga ik met opa naar O, o, Den haag. Hij wilt graag nog een keer bij zijn schoonzus in Kijkduin gaan. Is zeer ernstig ziek. Met de trein is geen optie, dus wordt het de auto. Een kattenpisafstand vergeleken met die van jullie. Dan nog 3 weekjes en ons Oktoberfeest begint. Recht tegenover onze gerenoveerde woning een 6 daags megafeest. Gerenoveerd? Ja, ja. Nieuwe kozijnen, dak opnieuw bedekt, buitenkant gepienzelt/gepienzeld en nog veul meer.
Houdt jullie haaks. We lezen het volgende avonturenverslag weer met veel plezier. -
28 September 2014 - 11:04
Nico:
Heb het weer met veel plezier gelezen.
Kijk uit naar het volgende verslag.
Ems en Nico -
29 September 2014 - 04:45
Kim:
Ems en Nico, bedankt voor jullie reactie.
Leuk dat jullie het lezen.
-
29 September 2014 - 04:46
Michel:
He Bert,
Gedachte lezen? Ja blijkbaar wel, 14 dagen vlogen zo om! Er zijn nog zoveel meer dingen die we konden opschrijven, maar dan is het einde zoek en kunnen we een echt boek gaan schrijven!
Jullie hebben niet stilgezeten begrijp ik, ben benieuwd. Tegen de tijd dat wij de renovatie kunnen bewonderen weten we ook of die winterproof is ;)!
Gelijk heeft Opa , op die leeftijd mag je voor luxe kiezen, ook al is het maar een 'paar' uur met de trein, geen enkel excuus voor nodig!
Groetjes en bedankt voor de reactie ! -
01 Oktober 2014 - 15:46
Servé:
Hee Michel, & Kim,
Het gaat jullie best goed zo te lezen en te zien op de foto's.
Jullie vermaken je wel dat blijkt, fijn dat het zo leuk is.
Mooi om te lezen hoe jullie je vermaken, ik verheug me weer op het volgende verslag en foto's.
Groetjes, en veel plezier.
Servé -
02 Oktober 2014 - 18:09
Jo En Anne-Lies:
Hoi lieverds,
Wat 'n enorme overgang! Gelukkig schrijven jullie alles op want dit kun je toch niet allemaal in jullie hoofdjes opslaan?! We weten van Bart dat hij kost en "inwoning" heeft gehad in ruil voor Engelse conversatie! Een geweldige belevenis! Erg leuk dat jullie die ervaring ook hebben. Door het verslag en de foto's kunnen we ons de situaties heel goed voorstellen. Kim ik was ook niet door die tunnel gekropen, brrr!!!! Langzaam gaan wij de herfsttijd in en voor jullie begint de lente; ruilen? Heb nog 'n geweldige tijd aan de andere kant en tot snel maar weer,
Grx. J & AL -
06 Oktober 2014 - 03:37
Kim:
Hoi Jo en Anne-lies,
Bedankt voor jullie reactie en leuk dat jullie ons op deze manier volgen. Het zijn inderdaad heel veel ervaringen, maar dat is ons doel natuurlijk ook.
Groetjes vanuit Laos (ja, ondertussen zijn we alweer een land verder)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
