Been there, done that!

Hallo,

Siem Reap
In Siem Reap hebben we natuurlijk Angkor Wat, een van de 7 wereldwonderen bezocht. Deze tempels zijn overblijfselen van de geschiedenis en zijn super mooi om te zien. Sommige tempels zijn ondertussen overgroeid door de jungle, wat natuurlijk een bijzonde plaatje oplevert. Het complex is groot, daarmee wil ik zeggen, echt groot. Tempels liggen soms kilometers van elkaar af. De eerste dag hebben we een grouptour geboekt, echter was het alleen de chauffeur, de gids en wij. Een prive tour voor de prijs van een group tour, soms hebben we ook geluk.
We hebben de kleinere en meer afgelegen tempels eerst bezocht om het echte werk voor dag twee over te laten. Een goeie beslissen, want na het zien van Ankor Wat ben je niet snel meer onder de indruk van een kleinere tempel.

De laatste dag in Siem Reap hebben we met Inge(vriendin van het voetballen) afgesproken, want zij doet vrijwilligerswerk in deze stad. Inge heeft on de school waar ze werkt en het vrijwilligershuis laten zien. De school was primitief, maar op zich hebben de kinderen alles wat ze nodig hebben: boeken, computers, leraren en klaslokalen. Best gaaf om te zien wat vrijwilligers werk nu allemaal bijdraagt aan de scholen in Cambodja en natuurlijk ook leuk om iemand te zien van 'thuis'!

Op weg naar Laos
Nou, hier komt me weer even een avontuurtje.. Allebei keken we niet uit naar de busrit naar Laos, want we hadden op internet al verschillende dingen gelezen. Maargoed, we willen toch onze route blijven volgen dus we hebben 's ochtends de minivan genomen. De rit zou (maar) 7 uur moeten duren.. 'Gelukkig', dachten wij, want we moesten met 18 man en 18 backpacks/koffers dit busje in. Onze beenruimte werd beperkt door alle tassen die gewoon onder je gepropt worden. Zie je het al voor je? Een voetbalteam bestaande uit het basis elftal, aangevuld met 4 wissels, de coach, de vlagger en de verzorger in 1 busje en dan ook nog allemaal de voetbaltas meenemen! Naja, het begin van de rit ging prima, het was een beetje krap.. maar dat is te doen. Na de lunchstop werd de weg slechter en slechter, er zaten diepe gaten in de weg en de minivan moest steeds langzamer erdoorheen.. op een gegeven moment leek de weg niet meer op een weg maar eerder een achtbaan! Door vrachtwagens was het wegdek helemaal kapot en de sporen die erin kwamen werden steeds dieper. Het hoogtepunt was dat de bus zo scheef ging dat deze bijna kantelde. Michel en nog een paar passagiers ging zelfs naar de andere kant op hangen met de hoop dat hij ons zou redden. Pff.. onze hartslag ging tekeer, het leek een eeuwigheid te duren voordat we erdoor heen waren, maargoed weer overleefd!
Eenmaal bij de grens wilde de 'tourguide' 50 dollar voor het visum voor Laos. Wij hadden deze prijs natuurlijk al lang opgezocht en het zou 30 moeten zijn. Maar, heb je veel keuze als je bij een grensovergang in the middle of nowhere staat? Michel is nog even een discussie met de gids aangegaan, maar er werd gedreigd dat hij het visum dan helemaal niet meer voor ons zou aanvragen en de grens zou (volgens hem) over 30 minuten dicht gaan. We hebben dus maar netjes betaald en zijn de grens overgelopen. Eenmaal in Laos moesten we weer een andere minivan in. We hadden iets meer beenruimte, maar na 5 minuten was er geen benzine meer.. We werden bij een guesthouse gedropt en er werd nog even gezegd dat we daar, eventueel, konden slapen. Omdat we een Duits/Lao passagier in de bus hadden konden we een beetje meekrijgen wat er gaande was. De benzine was echt op, maar de persoon die met het geld van de chauffeur nieuwe benzine was halen kwam niet meer terug. We realiseerde ons toen dat niet alleen toeristen hier bezeikt worden, maar dat ze dit onderling ook doen! Na een kwartier kwam er toch een tuktuk ons ophalen, maar voordat we erin zaten was die ook kapot. Nog steeds geen oplossing. Even later kwam er dan toch een grotere wagen, hiermee werden we 3km verder afgezet in een haventje. Het was al bijna donker en iedereen had het wel gehad. Er stond natuurlijk een boot klaar om ons naar het eiland, Don Det, te brengen, die 30.000 Kip kost en natuurlijk veel te duur was, maar we hadden het wel gehad en konden ons om die 6 Euro (2x30k) geen zorgen meer maken. Gelukkig vonden we een leuk plekje en was de kamer maar 4euro per nacht. (meer was het ook niet waard!)


4000 Islands
De eerste nacht op het eiland was vol met onweer, bliksem en regen. Kim heeft bijna geen oog dicht gedaan.. We lagen in een krakkemikke houten huisje op pilaren die bewogen, dus veilig voelde ze zich niet echt.

De dag erna zijn we met andere backpackers over het eiland gefietst en hebben we de waterval bezocht. Dit was een relaxt dagje en een van de goedkoopste tot nu toe. Kwam goed uit om de 'schade' van de kosten van het Visa te compenseren.

4000 Island --> Vang Vieng
Ons doel was om vanuit zuid Laos naar het noorden te reizen. Nu is Laos niet zo extreem groot, maar in een land als dit kan het heel wat uurtjes duren. We besloten daarom ook om het in stapjes te doen om te voorkomen dat we ergens zouden stranden en er geen bus meer gaat, zoals we eerder bij andere reizigers meegemaakt hebben. Vanuit Don Det zijn we naar Pakse gegaan, met een grote bus. Deze trip was 4 uurtjes dus makkie! Aangekomen in Pakse was het de vraag of we een nachtbus zouden nemen of de dag erna verder zouden reizen. Goed, na enig overleggen toch gekozen voor de nachtbus, ondanks dat we dit van te voren afgezworen hadden vanwege de veiligheid. Tussen aankomst in Pakse en vertrek hebben we gegeten en ons laten masseren. Een massage anders dan andere! We werden gekraakt en zo af en toe in de houtgreep gelegd om bepaalde spieren te rekken. Zo'n klein Aziatisch vrouwtje die Michel in een vouw legde, best een grappig gezicht.
Onze bus vertrok om 20:30 en we werden opgepikt. Tot onze verbazing zagen de bussen er nieuw, modern en verzorgt uit en liepen dus vol goede moed het busstation op. Nu gebeurt het iedereen wel eens tijdens het inparkeren op een parkeerplaats dat je denkt dat er achter die auto een plek vrij is, maar zodra je dichterbij komt je merkt dat er een kleine rammelbak staat die je niet kon zien. Nou, dit was bij ons ook het geval. Onze nachtbus was zeker 1 meter lager en vele jaren ouder dan de rest op de parkeerplaats! Het zijn dus gewoon bussen zoals we die kennen, alleen dan met twee verdiepingen erin en geen stoelen maar bedden. Nouja bedden, ligplekken. Het was al claustrofobisch om onze plek te vinden, boven in en achteraan. Het bed was te klein voor Michel in de lengte en voor ons beide in de breedte! Eenmaal onderweg vielen we van vemoeidheid vanzelf inslaap, maar af en toe werden we van links naar rechts gegooid door een bocht of hobbel in de weg. Daarnaast reden deze bussen toch ook wel vrij hard voor Aziatische begrippen! 's Ochtends aangekomen in Vientiane, de hoofdstad van Laos, hadden we beiden het gevoel van "Been there, done that!" maar nooit meer!
Vientiane was een gedwongen tussenstop om in Vang Vieng te komen. We zouden wel door gegaan kunnen zijn, maar besloten een nachtje in Vientiane te blijven. Omdat we net uit de nachtbus kwamen waren we natuurlijk super fit (NOT) en hebben we deze dag dan ook vrij weinig gedaan of bezichtigd. De volgende ochtend met een bus naar Vang Vieng gereisd (6u). Bestemming bereikt!

Vang Vieng
Deze plek staat bekend om het tuben op de Nam Song Rivier en het omliggende landschap. Eerste dag hebben we een kano tocht gemaakt over deze rivier en zijn we een grot ingegaan op tubes. Mega donker en best wel fris, maar wel gaaf. We voelden ons hier enigszins het buitenbeentje. Er waren alleen maar Koreanen en buiten onze groep geen Europeaan! Blijkbaar is deze plek erg in trek bij deze groep.
Wel grappig om te zien dat wij zwemmen als heel normaal zien, maar dat meer dan de helft van deze mensen echt vertrouwen op een zwemvest om boven water te blijven. De kano tocht was goed te doen, heerlijk uitzicht en oneindige discussies over wie nu moet roeien. Michel had er weinig zin in had vond de stroming van de rivier snel genoeg gaan, Kim wou graag bij de groep blijven die een pittig tempo erop hadden. Gelukkig was er een bar waar we stopte. Een van de 3 overgebleven bars nadat de regering hier de rest heeft gesloten omdat het allemaal een beetje uit de hand liep. Hier wat gedronken en gevolleybald, met Koreanen, waarvan sommige niet eens een bal fatsoenlijk kunnen vangen. Vanuit de bar was het nog 40 min terug tot Vang Vien. Een makkie dus, we hadden net 2,5u erop zitten. Zou je denken, totdat het begon te regenen. En als het hier regent, dan regent het ook goed! De regen deed gewoon bijna pijn en toen de bliksem ook nog eens op het veld naast de rivier insloeg, gepaard met een enorme knal die een aardige echo had door de omliggende bergen, sloeg de paniek bij Kim in. Zo snel mogelijk aan land komen dus doorpeddelen, discussies waren niet meer aan de orde op dit moment! Volgens mij hebben we de laatste 10 min een recordtijd neergezet om op de plek van bestemming te komen. Again, eindgoed al goed!

Vandaag hebben we een fietstocht gemaakt over het platteland. Mooi uitzicht, interressant om de dorpjes zo te zien. De onverharde weg heeft wel gezorgd dat we nu met wat zadelpijn op bed liggen, maar no pain no gain. We zijn tijdens te tocht gestopt bij een grot. Eerst 100m stijle trappen om hoog om vervolgens een echt grote grot te bewonderen. Bij aankomst zag Michel nog net een groep verder de grot in trekken en zag zijn kans. Kim wacht jij hier? Dan ga ik erachter aan. Zo gezegt zo gedaan en Michel sloot aan. Het werd op een gegeven moment stik donker. Via enkele andere grote ruimtes in de grot was Michel op een gegeven moment weer zichtbaar, alleen het was aan de andere kant. Er was geen mogelijkheid te vinden om bij de uitgang te komen, omdat er een enorm groot gat tussen zat. Verstandig dat Michel en de andere waren zijn ze de hele weg terug moeten klimmen. Tijdens de terugweg leek alles op elkaar en waren we blij dat we iemand tegenkwamen die net dezelfde weg als ons had afgelegd maar alleen pas halverwege was. Na een uurtje in de grotten te hebben geklauterd de tocht voortgezet terug naar het dorp, waar we nu zijn.

Laos
Wat ons opvalt is hoe aardig veel Laoten zijn. Goed, dat er enkele zijn die je bezeiken waar je bij staat komt thuis ook voor. Maar in restaurants of kraampjes zijn ze vaak heel spraakzaam in het gebrekkig engels dat ze spreken.
Ook lopen er nog steeds veel zwerfhonden en katten rond en is de armoede van dit land wel overal zichtbaar. Ook is drugs hier overal verkrijgbaar en merken we maar al te goed dat dit ook een bepaald soort volk trekt. Gelukkig is dit wel de minderheid en is het heerlijk vertoeven hier!

De afgelopen dagen zijn we samen met een Zwitsers meisje opgetrokken. Vanuit Siem Reap heeft zij dezelfde route met ons samen overbrugt en hebben we ook de tochten samen gedaan. Morgen scheiden onze wegen. Zij gaat door en wij gaan een dagje op de motorbike de omgeving verder verkennen.

Zo, wij dachten dat het vorige verslag lang was. Maar gelukkig vinden jullie het leuk om te lezen en wij leuk dat jullie het leuk vinden om te lezen (snap je!!?).

Groetjes,

Kim & Michel